Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Αγνοώντας επιδεικτικά...


Δε θα έρθει.
Μην κοιτάς έξω από το παράθυρο. Τράβα την κουρτίνα και έλα να ξαπλώσεις.
Δε θα έρθει σου λέω.
Κάτι θα του έτυχε. Ίσως μια δουλειά, ίσως να μη βρίσκει ταξί.
Ποιος ξέρει ;
Αλήθεια, δε θα έρθει.
Σβήσε το φως, με τυφλώνει.
Προσπάθησε να κοιμηθείς.
Δε θα έρθει.
Είναι αντικοινωνικός από τη φύση του, μην τον εξιδανικεύεις στα μάτια σου.
Σε αυτά τα μάτια ποτέ δε θα υπάρξει λογική και, όσο βαθειά κι αν τα κοιτάξω, πάντα θα βρίσκω λίγη αγάπη μέσα τους.
Όχι αγάπη για μένα.
Αγάπη από μένα για κάτι, που ούτε όνομα δε μπορώ να του δώσω.
Ή και απλή αγάπη.
Αγάπη σκέτη σαν πικρό καφέ.
Χωρίς κοσμητικά.
Κυρίως χωρίς κοσμητικά.
Γιατί να της δώσω όνομα;
Αυτό το κακό συνήθειο στα συναισθήματα να κολλάμε ταμπέλες…
Εγώ στην αγάπη μου μόνο ουσία θα δώσω, όχι όνομα.
Ναι, δε θα έρθει. Το άκουσα! Μη φωνάζεις!
Ή και μπορεί να έρθει.
Ας περιμένω λίγο ακόμη.
Μη φοβάσαι, δεν πέφτω από τα σύννεφα.
Τα τελευταία δύο χρόνια κάνω καθημερινά μαθήματα ασφαλούς πτήσης και ανώμαλης προσγείωσης.
Μια γρατζουνιά ακόμη.
Πρόσθεσέ τη στις ζημιές και κάνε μου το λογαριασμό.
Να ξέρω τι έχω να πληρώσω.
Κι ας μην κατάλαβα ποτέ πώς ξοδεύτηκα, έτσι, για ένα μάτσο υποθετικούς λόγους.
Εγώ έχω μάθει να τα πληρώνω τα μάτια που αγαπώ, ρε!
Να τα σπάω.
Και μετά να σπάω.
Δε θα έρθει.
Πηνελόπη σχίσε τα φουστάνια σου, ο Οδυσσέας σου δε θα φανεί.
Η δική σου σχεδία τσακίστηκε.
Αυτός, όμως, παίρνει όλα τα εύσημα.
Δε θα έρθει.
Άσε με να κοιτάξω άλλη μια φορά έξω από το παράθυρο.
Τα μάτια μου έμαθαν να γεννούν σκιές. Όχι από τρέλα.
Από ανάγκη.
Ανάγκη να μετατρέψω την υπόθεση σε κατάφαση.
Εάν έρθει…
Εάν ερχόταν…
Δε θα έρθει.
Μήπως ήρθε;
Α! όχι;

4 σχόλια:

  1. ayto to perimene poso exantlhtiko einai....kai akomh kai sto teleytaio deyterolepto pisteyeis oti 8a er8ei kai 8a kanei th diafora.......
    8a er8ei?
    de 8a er8ei?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ακριβως...μεχρι που ερχεται η επιβεβαιωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ''Πάντα το ασύμπτωτο ερωτευμένο μ' ένα άλλο
    πάντα εμείς μ' αυτό ερωτευμένοι.
    Και πεθαίνουν ανέραστες οι συγκυρίες.''
    μου το ψυθυρησε μια σκορπια σελιδα καποιοας Σπουδαιας για μενα
    και επρεπε να μπει σχολιο στην συγκεκριμενη σου αναρτηση.. Κατι σαν καμπανακι.. Λαγος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαίρομαι που η συγκεκριμένη Σπουδαία ψιθυρίζει και σε μένα που και που...γι' αυτό θα σου απαντήσω με ένα στίχο από το ίδιο ποίημα :
    "Ναι, ναι μου φτάνει το αδύνατον
    Κι άλλοτε αγαπήθηκα απ’αυτό
    Όσο δε ζείς να μ’αγαπάς
    Διότι νέα σου δεν έχω
    Κι αλίμονο αν δε δώσει σημεία ζωής το παράλογο"..

    υγ: χτύπα δυνατά το καμπανάκι, για να μη χτυπάω το κεφάλι μου σε λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή