Inside joke

Αλλαγές. Στο χρώμα, στο άρωμα.
Στην όψη. 
Στη γεύση, που αφήνεις φεύγοντας.
Στη γεύση, που γεννάς, όταν σε βάζω στο στόμα μου.
Και πάνω στα χείλη και έξω από αυτά.
Αλλαγές.
Στα χέρια.
Δεν κρατάνε, πια.
Δε σφίγγουν.
Θα πεις δεν αντέχουν.
Θα πω δε θέλουν.

Ένα "πολύ" πριν το "λίγο"...

Ζωή μου ερριμμένη γύρω από το «δεν».

«Α» μου. Στερητικό μου.

Ζωή μου ειρημένη από το «ίσως».

Πόσο δε σε ξέρω. Πόσο δε σε θέλω.

Πόσο δε μου φθάνεις. Πόσο μου περισσεύεις.

Πόσο με περισσεύεις.

Ανθεκτικές βιβλιοθήκες...

Τα βλέπω στη βιβλιοθήκη. Καιρό είχα να τα προσέξω. Ήσυχα, ακούνητα, σχεδόν δεν τα ενδιαφέρω. Σχεδόν δε με κοιτάζουν. Σχεδόν κάνουν πως δεν υπάρχω. Τα περισσότερα ανέγγιχτα, αδιάβαστα. Ούτε σελίδες φθαρμένες από τις αναγνώσεις, ούτε ξεχασμένοι σελιδοδείκτες. Κάνουν παρέα στον Ελύτη μου, όταν δε βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι μου. Δεν το βάζω συχνά στη βιβλιοθήκη. Ντρέπομαι.
Πώς να σταθούν όλες οι ντροπές μου δίπλα του; Με ποια αξίωση να ακουμπήσουν στο ίδιο ράφι με αυτόν οι λάθος επιλογές μου;
«Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιον Αθηνών, τμήμα Νομικής».
Τόσα λάθη σε έναν μόνο τίτλο.
Ειρωνεία.
Οξύμωρα σχήματα χαράζουν τη βιβλιοθήκη μου.
Φθηνό υλικό, φθηνό περιεχόμενο. Δεν αντέχει και πολλά- πολλά, έτσι κι αλλιώς. Για «μέχρι εκεί» την προόριζα. Για «μέχρι το τίποτα»!

Εμμονικά αλφάβητα

Οι λέξεις που ξεκινούν από Α. 
Οι αγαπημένες μου! 
Ας πούμε, αθώα, ανεξήγητα, ανενδοίαστα, αμέτρητα, ανικανοποίητα, ανομοιόμορφα, αναπάντεχα, ανάρμοστα, ανορθόδοξα, αντίπερα, αντίθετα.
Ας πούμε, αγάπη.
Ας πούμε, αν.
Ναι, ας πούμε αν... 

Δασκάλα μου...

Δασκάλα μου...
Το πιο ωραίο όνομα του κόσμου σου έδωσα...
Δασκάλα μου!
Κι εσύ για αντάλλαγμα έκανες τα μεσημέρια της Πέμπτης ίδια με ανεπίδεκτα λεκτικής περιγραφής μεσημέρια Πέμπτης.
Σε ποια γλώσσα συλλαβίζουν τη λατρεία;
Μάλλον σε καμία...

Μια μικρή μοναξιά

Κι ήταν, λέει, κάποτε, μια μικρή μοναξιά. Πάντοτε μικρή. Ποτέ δε μεγάλωνε. Στη μετριότητα παραδομένη.
«βλέπω τους φίλους μου μία με δύο φορές την εβδομάδα, υπολογισμένα»
«πηγαίνω σουπερ μάρκετ κάθε Σάββατο, υπολογισμένα»
«κάνω μπάνιο ανά δύο ημέρες και ντους κάθε βράδυ, υπολογισμένα»
«τα βράδια κοιτάζω το ταβάνι, υπολογισμένα»
«τα σαββατοκύριακα ξενυχτάω, υπολογισμένα»
«τη μέρα δεν προλαβαίνω να κλάψω, υπολογισμένα»
Ποια άκρα; Ποια ηδονή της ταλάντευσης;
Μεγαλύτερος γκρεμός η σιχαμένη μεσότητα.
Να τα βράσω το μέτρο σου, ρε Αριστοτέλη...