Αμήν.

Δεν ξέρω τι κάνω, δεν ξέρω που πάω, δεν ξέρω που είμαι, δεν ξέρω τι είμαι, δεν ξέρω γιατί γράφω. Ή μάλλον, ψέματα, αυτό το τελευταίο το ξέρω, αυτό το τελευταίο είναι το μόνο που ξέρω γιατί η απάντηση είναι εύκολη:‘Για να μη χάσω κάθε ψίχουλο αντοχής ,που μου έχει απομείνει’. Ξέρω ,ότι θα τα διαβάζω στο τέλος και θα θέλω να πατήσω το backspace για να μην τα ξαναδιαβάσω ποτέ και κυρίως για να μην κάνω το λάθος να τα μοιραστώ με κανέναν.
Βλέπεις, ακόμη και τον εαυτό μου έπεισα πως είμαι δυνατή.
Υπόσχομαι. Αυτήν τη φορά δε θα το κάνω.
Υπόσχομαι. Αυτήν τη φορά έχω ανάγκη να μην το κάνω.
Υπόσχεση. Άλλη μια γελοία υπόσχεση. Εάν τις έγραφα σε χαρτί θα είχα εκδώσει τόμο.
Ίσως , όμως, με αυτές να παίρνω μικρές παρατάσεις ζωής.
Ή και μικρές παρατάσεις θανάτου.
Όλη μου η ζωή μια υπόσχεση.
‘Υπόσχομαι πως θα χαμογελάω πιο πολύ, υπόσχομαι πως θα ανοίγομαι πιο πολύ, υπόσχομαι πως θα αδυνατίσω, υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω να μου αρέσει η σχολή μου, υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω να βρω λίγο χρώμα, υπόσχομαι πως θα βάλω τους κανόνες μου, υπόσχομαι πως θα ζήσω καλά με τους ήδη υπάρχοντες κανόνες, υπόσχομαι να μην ξανακυλήσω.. Υπόσχομαι.. Υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω..’
Το χειρότερο είναι ότι έπαψα να πιστεύω. Στις υποσχέσεις τις δικές μου, των άλλων, στη δύναμή μου, στην αντοχή μου.
Κάποτε είχα κάτι. Κάποτε είχα κάποιους. Τώρα δεν έχω τίποτε. Τώρα δεν έχω κανέναν.
«Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος με αυτά που κάνεις» μου είχε πει πριν καιρό η Ανατολή για να με πειράξει μετά από κάποιον τσακωμό μας. Και η φράση της αυτή με έχει στοιχειώσει σαν την πιο βαριά κατάρα. Βλέπεις, φίλε μου, τη μοναξιά πάντοτε την αναζητούσα ως καταφύγιο ,αλλά ,τώρα που μόνο αδιέξοδος μονόδρομος οδηγεί σε αυτήν, έγινε θηλιά.Και με πνίγει κάθε νύχτα και πιο πολύ. Και με βουτάει στο βυθό κάθε λεπτό και πιο βαθειά. Και μου μετράει τους παλμούς κάθε δευτερόλεπτο και πιο γρήγορα.
Και με πεθαίνει κάθε μέρα και πιο αργά.
Μέχρι το τέλος.
Αυτό υπόσχομαι πως θα το βάλω ΕΓΩ.







Υ.Γ: «Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος με αυτά που κάνεις» μου είχε πει πριν καιρό η Ανατολή για να με πειράξει μετά από κάποιον τσακωμό μας.