ανφεαρ...

κ όταν όλοι γυρεύουν μορφές μες στον καθρέφτη
εσύ απλώς τις αγνοείς, «ιδεώδης εν τη λύπει σου»-πόσα χρόνια ακόμη θα με βασανίζει αυτή η φράση-
αναζητώντας κάτι λιγότερο απ’ αυτό που θες και κάτι περισσότερο απ’ αυτό που σου προσφέρουν
απλό; πολυσύνθετο; σημαντικό; απαρατήρητο;
πάντως για σένα θα είναι πάντοτε το ζητούμενο, το πολυπόθητο, ο θησαυρός
ή ίσως και λίγες γραμμές απ’ το ημερολόγιο σου
ή ίσως και λίγες σκέψεις από τις σκέψεις σου
ή ίσως και μία ανάγκη από τις ανάγκες σου
ίσως και Η ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ…
η ίδια ανάγκη που θέλει να πει: «μη φεύγεις, δε μπορώ άλλο να κοιτάω στον καθρέφτη και να βλέπω μόνο μια σκιά, μπορεί να μη μου είσαι απαραίτητος αλλά μου είσαι αναγκαίος για όλα αυτά που δεν έζησα, για όλα αυτά που έχω χάσει, για όσα δε μ’ άφησαν να δω ,τόσα χρόνια.. πόσα χρόνια;»