Τα απλά.
Αυτά φοβάμαι. Στα σύνθετα χάνομαι, σχεδόν αυτό- ξεχνιέμαι κι έτσι με ξεχνάω. Έτσι, δε μ’ έχω πεποιθήσει και έχω άλλοθι. Κατηγορώ τις περιστάσεις και μου είναι αρκετό.
«Η στιγμή της πλαστής ανυπαρξίας»
- Νικήτρια μπροστά στις στιγμές της πλαστής ύπαρξης-
Ύπαρξη, ως έννοια οριζόμενη από γραμμές λεξικού.
Και μόνο.
Τα απλά. Ως σώματα που διαλύουν με το άφιλτρο εγώ τους το δικό μου.
Αυτά τα ασυναίρετα ρήματα·
εκείνα τα επιρρήματα, τα ποσοτικά·
οι λέξεις που κουβαλούν νοήματα μη μετρήσιμα, ας πούμε «ουρανός»·
κάτι αντωνυμίες προσωπικές και κάτι άλλες, σχεδόν υπαρξιακές·
οι αποστάσεις του ενός βήματος ·
οι διαδρομές που πήραν υπόσταση διαδρόμου ·
οι παύλες που μοιάζουν με τελείες ·
οι τελείες.
