Εντάξει λοιπόν, θα σε λέω «έρωτα» από ‘δω και πέρα. Όχι πως είσαι δηλαδή. Σιγά μην είσαι, εδώ που τα λέμε. Απλώς, κάπως πρέπει να σε λέω.
Κι επειδή το δισύλλαβο όνομά σου βαρέθηκα να επαναλαμβάνω, θα σε ονομάσω έτσι για να μη βαρεθώ και σένα τον ίδιο στο τέλος-τέλος. Και αυτό, αλήθεια, δεν το θέλω καθόλου. Είναι, βλέπεις, που σε έχω συνδυάσει με τη χροιά της φωνής σου και εάν με κάνεις να χάσω αυτή τη μαγεία που αισθάνομαι, όταν κλείνω τα μάτια και σε ακούω να μιλάς, αλήθεια, θα υποφέρω.
Κι όχι για σένα, φίλε μου.
Όχι.
Γιατί ξέρω τι κρυφο-ψωνάρα είσαι και πως θα το πάρεις επάνω σου, εάν δεν το διευκρινίσω.
Θα υποφέρω για μένα και μόνο, που τα βράδια απλά θα πέφτω για ύπνο. Απλά για ύπνο και πριν από αυτό τίποτε άλλο. Ούτε βόλτες θα πηγαίνουμε, ούτε αγκαλιά θα με παίρνεις, ούτε θα σου κάνω νάζια.
Τίποτε.
Και τα πρωινά, αφού ξυπνήσω, πάλι τίποτε. Και αυτό το «τίποτε», φίλε μου, δε θα σε αφήσω να μου το προσφέρεις. Γιατί είναι ωραίο, ρε γαμώτο, να μου δίνεις φιλιά κι ας είναι μόνο στα όνειρά μου ξανά. Και το ακόμη πιο ωραίο είναι πως εσύ δεν ξέρεις τίποτε.
Μόνη μου σε έχω, μόνη μου αγκαλιαζόμαστε.
Και έτσι, σε έχω μόνο εγώ.
Ή και μόνη εγώ.
Δεν ξέρω.
Μπερδεύτηκα.
Γαμώτο. Γαμώτο. Γαμώτο.
Εάν το πω άλλη μία, μπορεί και ως δια μαγείας να εμφανιστείς μπροστά μου και να μου πεις πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου. Πως άφησες αυτήν την ξεΐγκλωτη . Να μου πεις να κλείσω τα μάτια για να με φιλήσεις κι εγώ να χαμογελάσω στάζοντας μέλι και ανυπομονησία. Θα είμαστε έξω και θα κάνει κρύο. Θα σου πω πως κρυώνω και θα με πάρεις αγκαλιά για να ζεσταθώ.
Ναι, τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί και να με πάρεις αγκαλιά.
Που είχα μείνει;
Α! ναι! Στην αγκαλιά.
Μετά μπορεί να πάρουμε ταξί και να πάμε σπίτι μου. Όχι στο δικό σου. Το δικό μου θα είναι πιο κοντά. Και εκεί να με πάρεις ξανά αγκαλιά. Κι έτσι, αμέσως- αμέσως, θα έχω να μετράω από εσένα δύο στο σύνολο.
Και μετά, θα σε κρεμάσω μαζί με τα αριστεία μου και το μετάλλιο του μπάσκετ στον τοίχο.
Και μετά θα μετράω κάθε σου αγκαλιά.
Και μετά θα σε αγαπήσω.
Και θα αρχίσω να χρησιμοποιώ κτητικές αντωνυμίες. Αυτές που σημαίνουν «δικός μου». Μόνο δικός μου.
Κατά- δικός μου εσύ, κατάδικός σου εγώ. Στα δεσμά σου, αγόρι μου.
Στα δεσμά που κρύβει το «μου» και το «μας».
Και μετά θα σε πω «έρωτά ΜΟΥ».
Γαμώτο!
Κοίτα.
Δεν εμφανίστηκες τελικά. Δεν πειράζει. Νύσταξα.
Καληνύχτα (μου).
